Wat vliegt zo’n 1e week snel voorbij
Het is zaterdagochtend en ik zit met uitzicht op de Grote Oceaan m’n blog bij te werken. Donderdagmiddag aangekomen in Timaru en logeer bij vrienden van vrienden: Mat&Maddie. Ze wonen als ‘God in NieuwZeeland’ op een halve kilometer van de zee in een houten huis van ca 80 jaar oud op een flink stuk eigen land waarop uiteraard een tuin, maar ook allerlei schuurtjes, buiten jacouzi, 2 koeien, 1 kat en een stuk of 10 Alpaca. Ik heb de logeerkamer uit 1940, mjum.
De vlucht vanaf vrijdag avond de week ervoor verliep erg voorspoedig, geen vertraging en mijn fiets heel over. Bizar vond ik wel dat in Auckland je ook werkelijk 10 minuten buiten moet lopen naar de vertrekhal voor binnenlandse vluchten. Maar zo was ik t wel gewend, want eenmaal in Christchurch zijn er na 17:00 geen transfers meer naar m’n hostel. Dus hop, met fietsdoos en overige bagage op de trolley over de weg de 1,5 km naar Jucy Snooze gelopen en ‘m daar op het terras in elkaar gezet… ?
Dankzij een hulpvaardige Brit kreeg ik mn laptop weer aan de praat: stekker van de supermarkt om de hoek werkte helaas niet. Zoals gebruikelijk de eerste nacht weinig geslapen, al lag dat echt niet aan de mooie ‘cabine-achtige’ bedden van Jucy.
Maandagochtend om half 10 word ik opgehaald door Tui, mn autoverhuurbedrijf en na een uitgebreide uitleg eind van de ochtend op weg naar…. de fietsenwinkel… om te checken of ik mijn fiets wel goed in elkaar geknutseld had (ja dus!) en vervolgens naar diverse winkels voor de nodig boodschappen.
Bij de eerste Bill ontmoet, die daar zat koffie te drinken en ik verwarde voor personeel. Bill is gepensioneerd en reist samen met zijn vrouw met en zonder z’n camper de halve wereld rond. Uitgebreid met hem gekletst over reizen en wat ik vooral moet gaan zien in Nieuw Zeeland. Dankzij hem een werkende stekker gekocht.
Die middag naar Kaikoura gereden. Helaas is vanuit het zuiden vanwege de aardbeving de highway 1 ook afgesloten, dus had ik een leuke omleiding ietwat meer door het binnenland. Eerste overnachting een half uurtje rijden vanaf Kaikoura op een working farm waar ik ‘s avonds met een jong Hollands stel ervaringen heb uitgewisseld. Uiteraard hadden zij er wat meer ?
Mijn bed in de auto slaapt prima en met gordijntjes rondom blijft het gelukkig goed donker. De volgende ochtend al vroeg vertrokken, want ik had op aanraden van de camping eigenaar de vroegste boot gereserveerd. Het was een ruwe zee, maar gelukkig niet zeeziek geworden (zo’n pil ertegen werkt echt!). Wel rondom me heen veel spuugzakjes en bleek uitziende medepassagiers. Het is ons gelukt om 1 walvis te spotten, maar helaas pas tegen het einde en scheurde de boot vervolgens terug naar de kust voor de dolfijnen die altijd op het programma staan. Vooral de kleine Hector dolfijnen waren leuk en waren er veel van rondom de boot.
In het dorp vervolgens bij een kaaswinkel een heerlijk stukje lokale kaas gekocht: boerenkaas mag door boeren hier niet verkocht worden. Die wet is nog uit de tijd dat de melkbussen uren buiten in de zon stonden.
Kaikoura kan me verder niet erg bekoren dus vertrek ik naar Hanmar Springs. Na een uurtje in een 40 graden warme ‘sulphur’ spring gelegen te hebben, genoten van een heerlijke pizza blauwe kaas met peer.
Woensdagochtend weer teruggereden naar Christchurch, eerst langs Tui met een lijstje van zaken die niet goed zijn aan de auto. Die avond logeer ik bij Bill & Carole en met dat in ‘t vooruitzicht leek t me leuk om m’n eerste fietstochtje te gaan maken. Een dagtocht - uit de Cycling Lonely Planet van collega Victor - naar Little River en terug. Onderweg goede signposting en voornamelijk verharde weg danwel goede gravel. Helaas gaat t precies op deze dag (na ruim 40 dagen) regenen. Niet even een beetje; nee, af en aan de hele middag. Uiteraard geen regenspullen bij me en bar weinig schuilplekken dus kom ik kleddernat terug bij mn auto. Ben ik vergeten mijn dakraam dicht te doen: deel van de bank (dus matras) nat en ook regen water op de cooler. Met de handdoek een beetje mn fiets drooggemaakt, de stekker uit de cooler getrokken voor de zekerheid en snel naar mn logeeradres midden in de stad. Bizar genoeg is ook m'n zojuist gekochte 'top-up’ van 20$ al op. Dus met de nodig moeite arriveer ik bij mijn logeeradres met gelukkig een was- en droger en een erg praktische Bill die me de volgende ochtend helpt mn auto en fiets weer in shape te krijgen. Van Carole krijg ik een boel oude handdoeken mee: t zal nog wel vaker regenen en niets zo erg als een vieze fiets naast mijn bed!
Donderdag voor de 3e keer naar Tui: auto oplader en ruitenwisser werken nog steeds niet goed. En dan op weg naar het zuiden. Onderweg stop ik in Ashburton waar ik bij de Vodafone uitleg krijg over data verbruik in Nieuw Zeeland en waarom je vooral geen prepaid kaartjes in supermarkten moet kopen en eind van de middag arriveer ik bij Matt&Maddie in Timaru.
Afgelopen dagen even op 1 plek en inmiddels bezig met voorbereiden van de Alp2Ocean fietstocht. Deze staat nog niet in de LP, maar is inmiddels erg populair: van Mount Cook naar Oamaru aan de kust. Bergen, meren en Mackenzie country en aan het einde de oceaan met penguins. Wat een super mooi vooruitzicht!
Foto's, zie bij 'links' rechts -->
ps: Mijn Nieuw Zeeland mobiel nummer met onbeperkt What's app gebruik de komende 30 dagen: +64 2108096285
Onderweg
Na een dagje pakken en huis opruimen, zit ik met een grande chai thee op Schiphol naar de regen buiten te kijken. In Nieuw Zeeland schijnt t ook best vaak te plenzen, maar toch vast niet zo koud als hier. Toch kon ik t vanmorgen niet helpen en heb 2 truien extra ingepakt en ook nog m'n ski-wanten.
Mijn fiets-in-de-doos bleek net iets te zwaar. Gelukkig hadden ze bij de balie van KLM een rol tape, dus heb ik een kilootje aan fietsonderdelen overgeheveld naar m'n grote rugzak.
Vanavond om 20:45 uur vlieg ik naar Auckland, waar ik zondagmiddag aankom na een tussenstop van een paar uur zaterdagmiddag in Kuala Lumpur. Zondagmiddag vlieg ik meteen door naar Christchurch. Om 17:30 komt dan een einde aan mijn langste vlucht ooit. Na een (hopelijk) lekker lange nacht bijslapen in m'n hostel, haal ik mijn auto op -> een zogenaamd ‘backpacker van’ (zie foto’s op deze site). En heb ik 6 weken rondtrekken voor de boeg!
Groetjes, Suzan
Weer thuis.... (sinds 7 december)
Na 8 dagen vakantie ging helaas m’n laptop kaduk. Was ik net zo goed bezig met m’n foto’s uitzoeken en blog bijhouden, zit ik na mijn vakantie met ruim 2000 foto’s opgescheept om uit te zoeken...
Korte terugblik en een selectie van mijn foto’s van de laatste 2 weken:
Gelukkig waren we met een leuke groep en hadden we een sociaal vaardige reisleider. Nodig, want het ging niet altijd zoals gepland. Door de vele regen waren er regelmatig ‘landslides’ waardoor wegen (deels) afgesloten waren en soms excursies niet mogelijk. De bus ging wel ’s stuk - waarschijnlijk geholpen door de staat van de wegen. Gelukkig waren er geen ongelukken, werd niemand ziek, zagen we de slang in de kamer van Jan en Trui pas nadat er in overnacht was en deed de spin in de badkamer bij Feikje en Paul geen vlieg kwaad.
De natuur was mooi, accommodaties bijzonder, veel vogels gespot – meer dan 50 soorten kolibries – en hoewel frequent in de regen heb ik regelmatig kunnen wandelen…
Vogelen is namelijk een vrij passief gebeuren en start ook nog ’s vrij vroeg op de dag. Tja en vòòr 5 uur ’s ochtends ben zelfs ik niet erg in beweging te krijgen. Kramp in m’n kuit zat eraan te komen, maar gelukkig werd t programma wat rustiger en konden ik en andere niet zo heel fanatieke vogelaars zelfstandig in de natuur de benen strekken.
https://plus.google.com/112038873783838360330/posts/5e5xCshuRnG
Vandaag, 1e kerstdag zit ik opnieuw te genieten van (foto's van) Colombia. Echt een mooi land en zeker goed en veilig te bereizen. Volgende keer huur ik wel zelf een auto, en heb ik eerst flink m'n Spaansopgevijzeld. Aardige, lieve mensen maar geen woord Engels!
Hele fijne feestdagen!
Groetjes, Suzan
Terug in Bogotá
Wat fijn om jullie reacties te lezen en wat gaat een week vakantie snel voorbij!
Gisteren ben ik met de bus weer teruggereden naar Bogotá. ‘t Fotograferen helpt mij vreemd genoeg tegen wagenziekte…. https://plus.google.com/photos/112038873783838360330/albums/6354842733982470817
’s Middags heb ik één van Bogotá’s oudste kerken bekeken en daarna het Museo del Oro. Het regent hier in Bogotá meer dan het droog is. Dus ook vandaag weer een museum in: Museo Historical de la Policia Nacional. We werden ruim een uur rondgeleid door een 18-jarige Colombiaan. Hij ondergaat een jaar lang een soort van dienstplicht bij de politie en kan zo mooi z’n Engels oefenen op ons. Onze gids vertelt ons onder meer over de Harley Davidson van Pablo Escobar.
Foto’s van Bogotá vandaag en gisteren: https://plus.google.com/photos/112038873783838360330/albums/6354832594199313585
In Villa de Leyva was het (hoewel 500 m hoger) een stuk warmer. Donderdag was mn laatste dag daar en ben ik naar de Cascade La
Periquera gewandeld. Zoals meestal als ik alleen op stap ga heb ik in no-time èèn of meerdere zwervers achter me aan. Zo ook nu, smerig maar lief en ze waakten heel goed over me tijdens de tocht!
Daarbij fleurt het m’n foto’s enorm op 
Foto’s van eergisteren:
https://plus.google.com/photos/112038873783838360330/albums/6354124875333095313
Vanavond arriveert de groep waar ik de rest van mn vakantie mee ga optrekken. Ben heel benieuwd….!
Groetjes, Suzan
Villa de Leyva
Eergisteren vroeg op gestaan om met de bus naar de bus terminal aan de andere kant vd stad te komen. Ondanks alle mogelijke
bussen die er in Bogotá rijden, moet ik het laatste stuk (ruim een kilometer) lopen. Taxi is natuurlijk mn eer te na
Omdat het een feestdag is vandaag, is het erg rustig en word ik van kastje naar de muur gestuurd voordat ik uiteindelijk een buscompany vind die me een ticket naar Villa de Leyva wil verkopen. Ik mag naast de bus chauffeur zitten (zodra hij mn camera had gespot).
En zovermaak ik me onderweg prima met het uitproberen van de diverse knoppen op mn nieuwe systeemcamera. Zie link van de ‘bus’ foto’s: https://plus.google.com/112038873783838360330/posts/j1EfdFgmNFv
Zou het bij ons kunnen: één rijstrook van de A10 elke zon- en feestdag afsluiten voor fietsers en wandelaars?
Van Villa de Leyva wordt beweerd dat t één van de mooiste koloniale dorpen in Colombia is. Witgeschilderde huisjes en straten belegd met ongelijke stenen maken t dorp inderdaad heel schattig, maar wel een beetje vermoeiend lopen.Om hetdorp een rustiek berglandschap. Uiteraard is als ik aankom het nog erg druk met dagjes mensen, maar de dagen erna is het heerlijk rustig. Het lijkt inderdaad alsof de tijd hier heeft stilgestaan. In 1572 gesticht door de Spanjaarden, gingen belangrijke Spaanse families graag naar Villa de Leyva om te ontspannen. Dat is nog goed te zien aan de vele mooie huizen in en vooral buiten het dorp.
Op het Plaza Mayor (grootste in Colombia) kom ik zowaar 2 Hollanders tegen die met Shoestring reizen en ik besluit om ipv richting de hangmatten in hun hotel (aan t Plaza!) te gaan logeren. De rest van de dag een beetje rondgehangen in het dorp: bussen maakt me lui.
Gisteren vroeg uit de veren en een rit te paard gemaakt langs o.a. het terracotta huis en de Pozos Azules (blue pools). Een aantal kunstmatige meren midden in een kleine woestenij. Het water heeft een blauwe kleur als gevolg van de zouten en mineralen uit de bodem. ’s Middags een stukje buiten het centrum van het dorp een echte Colombiaanse lunch op (-/- het vlees natuurlijk!). En vervolgens een flinke rondwandeling gemaakt langs o.a. Museum El Fosil. Hier liggen oa de versteende botten van een wezen dat 100 miljoenen jaren geleden heeft geleefd: de Kronosaurus boyacensis, een babytje van zo’n 9 meter. Zie foto’s: https://plus.google.com/112038873783838360330/posts/RbsztSrv3HD
Erg leuk om jullie reacties te lezen!
Groetjes, Suzan
Dagje Bogotá...
Na een vlotte (nou ja, 11 uur) vlucht naar Bogotá een taxi gedeeld met 2 backpackers naar mn hostel midden in toeristenwijk Candalaria. Helaas al donker bij aankomst. De straten waren ‘eng’ leeg, hoewel er wel heel veel politie rondwandelt. Dus onveilig kan je je niet voelen.
De volgende dag met de bus naar Zipaquira even ten noorden van Bogotá. Hier een ondergronds Zoutkathedraal bekeken. Het is zondag, dus er was ook een dienst aan de gang. Helaas was t er daardoor ook erg druk met fotograferende Colombianen.Samen met 2 Canadezen en 2 Amerikanen werden we door een Engelstalige gids in sneltreinvaart rondgeleid.
Bogotá is enorm groot en ook overdag vind ik Candalaria niet echt heel mooi (ik blijf een geen-stadsmens). Dus heb besloten om vandaag met de bus naar Villa de Leyva te gaan. Vlg de boekjes de perfecte plaats om je reis in Colombia te starten of eindigen vanwege spectaculaire natuur en vele indigenous en colonial history. Ook er al een leuk hostel aan de rivier met grote tuin en hangmatten gevonden. Kom maar op dus!! J
Groetjes, Suzan
Zie foto’s van Zoutkathedraal en stadje Zipaquira: https://plus.google.com/112038873783838360330/posts/Csc1gmcdMRQ
Op reis naar Colombia
Morgen ga ik na lange tijd weer op vakantie buiten Europa. Deels georganiseerd en een stukje ervan zelf backpacken. Tijd dus om m’n blog weer 's uit het stof te halen.
Komende weken – uitgaande van goede wifi voorzieningen – zal ik zo nu en dan een verhaal posten en een link naar mn foto’s. Ik arriveer morgen eind van de dag in Bogotá en heb dan een week voor mezelf. Afhankelijk van het weer blijf ik in de buurt van de hoofdstad of bus ik een eindje richting een warmer en hopelijk droger deel van Colombia. 19 november sluit ik dan aan bij een groep met gids en trek met hun langs diverse natuurreservaten ommet name veel vogels, maar ook planten zoals orchideeën te gaan zien.
5 december vliegen we gezamenlijk weer terug naar Amsterdam.
Leaving Las Vegas...
Hoi allemaal,
Laatste dag is aangebroken!
Hier nog wat foto's van de laatste dagen hier:
Red Rocks, Death Valley: https://skydrive.live.com/redir.aspx?cid=60f78a46908859bd&resid=60F78A46908859BD!1829&parid=root
bezoek aan 'de strip' en nog wat foto's van de auto, logeeradres, etc: https://skydrive.live.com/redir.aspx?cid=60f78a46908859bd&resid=60F78A46908859BD!1977&parid=60F78A46908859BD!1829
Vannacht blijf ik bij Lorelle en Lance in Las Vegas: de winter is nu echt definitief aangebroken in Mount Charleston en ik wil niet de kans lopen dat ik morgenvroeg met m'n Mustang niet tijdig de berg niet af kom, door de verse sneeuwval.
Bedankt voor al jullie mail en berichtjes op de blog. Thuis heb ik weer (snellere) mail/telefoonverbinding en vertel ik graag over deze fantastische vakantie...
Groetjes,
Suzan
