Dinsdagochtend ben ik met de Ferry aangekomen in Wellington (het uiterste zuiden van het Noordereiland). Het Te Papa museum is de moeite waard. Maar verder dan deze en t museum van fine art kom ik niet: het is echt te warm! Omdat ik ‘s avonds heb afgesproken met een Canadees - tijdens t fietsen op de Marlborough Sound ontmoet - blijf ik in de stad overnachten, in de YHA. Net als de afgelopen dagen in Picton en Nelson bevalt me het hostelleven beter dan t camperen: je ontmoet mensen en t is er gezelliger. Wellington is daarop helaas wel de uitzondering. De YHA is erg groot en misschien ook door de hitte doen we ‘n beetje als een zombie ‘ons ding’.

Zondag ben ik ‘n stukje van de Marlborough trail gaan fietsen. Vergeleken met de andere fiets routes is deze wel t zwaarst! Behalve dat het pad langs de heuvel loopt - dus naar links vallen betekent een paar meter lager terecht komen - en nogal op en neer gaat, is t ook bezaait met rotsen en boomwortels. Regelmatig dus een voetje bij zetten, stukjes lopen en uit t zadel om de erg harde klappen op m’arme fiets (en mn achterwerk) te vermijden.

Maar wel heul gaaf!

Met nog 6 kilometer te gaan rijd ik langs t strand en moet ik echt even afkoelen in zee. Terwijl ik net weer omgekleed ben, komt Bill (de Canadees van hierboven) aangereden met zo’n zelfde blik: afkoelen!! Terwijl -ie een beetje aan de kant staat te twijfelen, moedig ik m aan: spring erin, je bent er toch bijna. Samen rijden we de laatste kilometers, altijd weer meer dan t leek. Bill woont op Vancouver Island met z’n gezin en is in Wellington voor werk: ‘Mergers en Acquisition’ en het bedrijf wat ze opgekocht hebben, wordt in delen verkocht (voor optimaal rendement) Het is zijn taak om t personeel hier t slechte nieuws te vertellen. Hij liever dan ik, maar al z’n onkosten worden vergoed. Dus nodigt -ie me als dank voor ‘het overhalen’ uit voor een etentje ?

Maandag een rustig dagje in Picton in een gezellig hostel: elke avond wordt er chocolate pudding voor ons gemaakt. Geen straf en samen met - enigszins leeftijdsgenoten - Kim (Hollands) en Kathrin (Duits) vermaken we ons er prima. Zij reizen door naar Nelson en ik neem afscheid van het Zuidereiland.

Vanavond na een hele dag rijden, overnacht ik in Waitomo en terwijl de helft in de gezamenlijke woon/eetkamer naar Hunger games deel 1 zit te kijken, zit ik met enkele anderen aan een grote tafel te eten en/of plannen te maken voor de komende dagen.

2 dagen na mn bezoek aan de Chiropractor was helaas mn blessure weer ‘terug’ van misschien ook wel niet helemaal weggeweest. Aanstaande maandagmiddag kan ik bij gelukkig bij mn huisarts/manueel terecht. Maar tot die tijd ga ik me niet al te erg meer uitsloven. Geen Tongariro Crossing dus: heel veel kilometers wandelen langs/over 3 bergtoppen. Vandaag kwam ik er langs één, de andere 2 zaten in de wolken. Heel mooi met nog vrij veel sneeuw erop, maar helaas. Een volgende keer misschien…

Voor raften is het ook hier te droog: het is dan wel gaan regenen op het Zuidereiland, maar hier niet de afgelopen tijd.

Zowel Kim als Kathrin waren erg enthousiast erover, dus ga ik morgenvroeg de zgn. Abyss-tour doen en de grotten van Waitomo bekijken. Of er veel rustig kijken in het programma zit, betwijfel ik. Deze tour staat bol van ‘adrenaline-opwekkende’ gimmicks zoals abseilen en ‘dark raften’.

Ik ben benieuwd....! wordt vervolgd

Omdat de lijst bij links wel erg lang is geworden en helaas op alfabet; dit zijn m'n laatste foto's: 'n dagje Nelson, Abel Tasman, Op bezoek bij ... -&- The great taste cycle route

Marlborough Sounds, Picton en Wellington volgen spoedig...