Het viel niet mee om weer te vertrekken, zo relaxed en gastvrij was ‘t bij Matt & Maddie in Timaru. Maar zondag eind van de morgen ben ik dan toch vertrokken, verder naar het zuiden. Naar Oamaru voor de blauwe pinguïns en Alp2Ocean cycle trail.

De dagen ervoor heb ik behalve met een aantal buren ook kennis gemaakt met Linda en Roz, eigenaar van een dairy farm niet ver van Timaru. Ze kennen elkaar van de plaatselijke motor club. Erg leuk om te zien hoe anders t er hier aan toe gaat. Maar 5% van de melkboeren houdt het vee binnen. Zou ook lastig zijn, aangezien ze veel meer koeien melken dan bij ons. Maandag op weg naar Twizel rijden we langs een dairy farm met 1400 koeien en een sproei installatie van 1 km lang! De farm van Linda heeft er ‘maar 600’ en ze melken ze nog in een lange, rechte put van aan elke kant zo’n 50 koeien. Ze verbouwen zelf bijna al t voer: graan (barley) en grasland. Aan t gras wordt divers (on)kruid ‘toegevoegd’ zoals klaver, weegbree en cichorei voor extra voedingsstoffen zoals mineralen. (Ook) buiten staat de melktank en bijbehorende koel apparatuur plus een zgn. melkbak met heel veel spenen om de kalfjes mee te voeren. Een heel stuk makkelijker dan met emmers en melkpoeder, geeft Linda toe. Zo’n 5 à 6 weken in de winter (juli/augustus) wordt er niet gemolken: ze laten alle koeien in die periode kalven. Na een dag wordt t kalfje bij mams weggehaald, vervolgens 4 weken lang binnen gehouden en daarna in groepen van 50 stuks gaan ook zij naar buiten. Behalve koeien hebben ze nog zo’n 80 stuks (vlees-)geiten, een paard en 1 hele grote, mooie kat (zie foto).

Nog die zondag ga ik naar de kolonie blauwe pinguïns in Oamara. Elke avond vanaf 21:00 uur komen ze terug naar hun houten broedkasten, na een hele dag (tot wel 25 km van de kust) op zee gevist te hebben. 30 jaar terug hebben ze deze houten broedkasten geïntroduceerd en t bleek een succes. De pinguïns komen in kleine groepjes aangezwommen. Over het strand klimmen ze vervolgens met veel overgave naar boven en blijven dan wachten voor ze de oversteek over het vlakke stuk wagen. Of ze op adem moeten komen, eerst hun vacht moeten ‘invetten’ met hun snavel voor de volgende dag zwemmen of gewoon moed verzamelen om tussen 2 joekels van tribunes met kleurrijke toeristen door te rennen…. Het wordt ons niet helemaal duidelijk, ondanks 2 gidsen die in ‘t Engels en Mandarijns ons veel vertellen over deze pinguïn kolonie. In ieder geval is het vreselijk koddig om te zien: al duwend en struikelend over hun pootjes èn soms elkaar huppen en trippelen ze naar hun eigen broedkasten. En blijven er dan voor zitten om zo nu en dan flink van zich te laten horen. Want behalve sociaal zijn ze ook erg territoriaal, legt de gids uit.

Omdat het in Mount Cook slecht weer is de komende dagen en ik niet langer op mooier weer wil wachten, blijf ik aan deze kant van de Tasman rivier en start vanaf Lake Tepako met de A2O fiets route in plaats vanaf Mount Cook. Maandag middag ben ik (met m’n fiets) met een busje van de camping in Oamaru opgehaald en in Twizel afgezet. Vanmorgen om half 6 ben ik samen met 2 anderen afgezet bij Tepako. Na de verplichte foto’s van de church of the good shepherd (meest gefotografeerde kerkje in Nieuw Zeeland) gestart met de 1e van 4 fietsdagen, terug naar Oamaru. Onderweg rijden we door Mackenzie flat en Waitaki vallei en passeren een aantal stuwmeren, -dammen en kanalen die vanaf 1938 zijn gebouwd.

Bedankt voor al jullie leuke reacties!! Veel plezier met alle kerstvoorbereidselen...

ps: de foto’s staan rechts bij ‘Links’.